Land van uitersten

Land van uitersten.
Terwijl ik de hele week al in een spijkerbroek en shirt met lange mouwen loop moet ik even een moment bij mijzelf stilstaan en mij afvragen waarom ik al huiverend loop te mopperen en te grommen. Is het omdat ik het hier niet naar mijn zin heb? Is het omdat ik de hele week al koud ben en zelfs met sokken in bed slaap? Of is het omdat ik gewoon druk ben met mijn studie en werk?
Al peinzend sluit ik de deur achter mij en ga een eind met Jerre wandelen om de afgelopen weken eens te overdenken. Het begon twee weken geleden. Terwijl ik op de motor sta te wachten om naar een borrel te rijden, word er voor mijn ogen een motor aangereden. Het slachtoffer valt vlak naast mij neer en ligt heftig te schudden. Terwijl ik haar in stabiele zijligging leg is het in minder dan een minuut zwart van de mensen. De dame in kwestie blijft al schuddend liggen. Niemand schenkt aandacht aan haar. Temeer aan de bestuurder van de bus. Hij wordt uit de bus getrokken en er breekt een vechtpartij uit. Op dit moment besluit ik maar om de benen te nemen, aangezien ik mij als enige blanke verre van fijn voel op dit moment op deze plaats. Even verderop pak ik een motor op weg naar de bestuursborrel.
De volgende dag wordt ik bruut gewekt door de bewaker. Jack mijn geliefde circuskonijn is vannacht gestolen. Potverdorie en dat op vrijdagnacht, de enige nacht dat ik geen bewaking heb. Eerst tot tweemaal toe kippen en nu mijn Jack en het was niet eens tweede kerstdag. Nou zal ik je zeggen daar heb ik wel even buikpijn van gehad.
Halverwege de week die daarop volgde meldde het bestuur mij doodleuk dat ik best aan het voortgezetonderwijs mag lesgeven, maar dat ik daarvan de helft aan het bestuur van de school moet gaan betalen. Pff, nou vraag ik je ik ben toch niet van gisteren? Goed ik heb nu nog maar 1 klas voortgezet onderwijs, een combinatie van 5 en 6. Dat alleen puur voor de studie, want ik houd er bijna niks aan over.
De laatste domper had ik afgelopen weekend. We gingen met collega’s van de Belgische School naar Lake Muhazi voor een barbecue. Terwijl we gezellig staan te kletsen met prachtig uitzicht op het meer horen we ineens iemand schreeuwen dat hij zijn vriend mist. Fijne vent was gaan zwemmen, maar had nog niet door dat hij dit helemaal niet kon. Die Afrikanen denken allemaal dat ze kunnen zwemmen, maar ze kunnen het gewoon niet. Dit is mij in Uganda ook al eens overkomen. Na 10 minuten dreggen, door onder andere leerkrachten van de school, werd hij gevonden. Helaas te laat en de schoolarts konhem alleen nog maar dood verklaren.
Maak je dan geen leuke dingen mee zul je denken. Tuurlijk!
De bestuursborrel was fantastisch, hele gezellige avond gehad met alle leden van het schoolbestuur en hun kinderen. Er was ook een kabelbaan voor de kinderen, waar wij na een nodige borrel ook gretig gebruik van maakten. Wie genoot er meer, de kinderen of wij?
De barbecue bij Lake Muhazi met mijn Belgische collega’s, was ondanks het incident, ook erg gezellig. Ik heb veel nieuwe mensen leren kennen. De natuur was prachtig en zo ook de rit er naar toe. Bovendien kon Jerre mee, ook hij had de dag van zijn leven bij het meer.
Gisteren nog terwijl ik, tussen de buien door, aan het wandelen was met Jerre. Er vliegt een Wauw op vlak voor mij uit de boom. Die had een hagedis opgepikt, maar verloor deze halverwege, omdat hij deze niet goed vast had of omdat hij te zwaar was. Of als ik thuis kom in mijn huis en geniet van de tuin en mijn nieuwe aanwinst Jaring. Een babykonijn gekregen van een van de kinderen van school. Ook geniet ik ontzettend van mijn baan en de vrijheid die ik hierin krijg. Ik ben wel druk en er moet veel gebeuren, maar opzich zit er niemand op mijn nek. Misschien doe ik mijn werk, ondanks mijn onzekerheid, toch wel een beetje goed.
Nog een weetjes over de vooruitgang van Rwanda, altijd aardig om te weten. Het is aan de lezer om te bepalen of alle vooruitgang ook daadwerkelijk vooruitgang is.
• Op de scooter krijg je tegenwoordig wegwerp “badmutsen” op. Dit voor de hygiene, maar aan gezien het wegwerp mutsen zijn vraag ik mij af of het wel zo hygienisch is voor het milieu.
• Stoplichten!! In Rwanda, die zeggen hoe lang hij nog op rood of op groen staat. Politieagenten die dit negeren of de stoplichten staan niet goed op elkaar afgesteld, zodat soms een heel kruispunt stilstaat om op een anders moment op hetzelfde tijdstip te gaan rijden.
• Bij de bank is nu ook alles computergestuurd. In een land waar nog dagelijks de stroomuitvalt wordt er via een computer robotstem bij de bank gemeld welk loket vrij is en waar je heen kunt gaan.
Ik weet zeker dat er het komende jaar nog meer vooruitgang aan jullie gemeld gaat worden.....