changes

Veranderingen.
Net terug van een fijne vakantie in Nederland, vallen mij meteen een aantal zaken op in Rwanda. Als ik van de luchthaven terug naar mijn grote vriend Jerre rijdt, zie ik overal op de grond langs de stop kleine lichtjes branden. Niet zoals wij die kattenogen op de weg kennen op gevaarlijke wegen. Nee, dit zijn hele kleine, oranje lampjes, die de afscheiding tussen de stoep en de weg weergeven. Bij ieder bushalte zijn ze groen en knipperen ze, ten teken dat er mensen op de bus staan te wachten of dat er een bus kan stoppen of invoegen. Ik denk dat de minister even wil laten zien dat zijn ontwikkelingsgeld toch goed besteed wordt. Nodig is het allerminst, want de straatverlichting van de luchthaven richting de hoofdstad, is beter dan in Nederland. Om de 20 meter een paal, zodat je nauwelijks door hebt dat het al avond is.
Verder merk ik dat de president de afzetting van zijn terrein bijna voltooid heeft. De werklieden zijn alleen nog bezig met de afwerking van afzettingen en omgelegde wegen. Wat wel weer vevelend is, is dat hij nu scheenbeenhoge afzettingen tijdens mijn afwezigheid verhoogd heeft tot schouderhoge afzettingen en mogen er geen mensen meer langs. Balen voor Jerre en mij, want we mochten anders graag achter de Serena langslopen. Erger is het voor de Belgische gemeenschap. Achter deze afzetting staat namelijk een Belgisch monument ter herinnering aan de 10 Belgen die daar tijdens de genocide zijn vermoord. Ik vraag mij af hoe ze dat probleem gaan oplossen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook nog niet de weg van de andere kant bewandeld heb, dus zou best kunnen dat je vandaar nog wel de weg in kunt. Ik vrees echter van niet.
Gelukkig zijn er ook dingen die hetzelfde blijven, al denk ik als blanke dat deze dingen juist wel veranderen kunnen. Maandag was dag, daar is niks mis mee, dat kan wat mij betreft altijd zo blijven, wat mij betref wel zou kunnen veranderen is het volgende. Als ik naar mijn werk loop, moet ik zo’n 300 meter hoge ber,g van ik schat zo’n 45 graden oplopen. Niet niks dus. Iedere morgen staat daar gelukkig nog steeds dezelfde mevrouw de straat schoon te vegen van gevallen takken en bladeren. Niks mis mee zou je denken, maar welke Hollander zou het in zijn hoofd halen om deze berg van beneden naar boven te vegen. Dat doen ze in Belgie nog niet eens :) Even een steek onderwater naar de Belgen, ik weet dat dit soms ook door hen gelezen wordt.
Goed genoeg geplaag. Ik plaats nog even wat leuke foto’s van mijn vakantie in Nederland, waarvan ik een groot deel in de verpleging gewerkt heb. Verder nog een week, met pa en ma in een stacaravan op texel, vrienden en familie bezoeken, met als hoogtepunten Roeland en Betsy in Langweer. Hun huis wordt steeds meer een thuis. Natuurlijk ook toeren in de auto met oom Ruurd. Iedere zondag zochten we een route uit in Friesland en hebben we menig restaurant van binnen gezien. Iedere lokatie voorzien van een cijfer, zodoende weten we waar we weer eens naar terug kunnen. We hebben tijd tekort gehad. Geen probleem hoor, we gaan rond de kerstdagen gewoon weer verder. O, en niet te vergeten de bijscholing die ik gevolgd heb in Veldhoven. Erg gezellig met mijn collega’s die over de hele wereld op Nederlandse scholen werken. Met 13 van hen ga ik dit jaar een begin maken een de studie 2e graad Nederlands. Hier alvast een voorproefje daarop.
Vergeet ik het belangrijkste helemaal te vertellen. Na nodige oefening en inspanning heeft mama haar scootmobiel rijbewijs gehaald. Eerst oefenen en dan examen afleggen, trainer en examinator was ondergetekende.