Visite

Grote zus en zwager! Eindelijk is het dan zover. Na vijf lange jaren wachten heeft grote zus, met behulp van haar nieuwe liefde, eindelijk de grote stap gezet om de Middellandse zee over te vliegen en mij te bezoeken. Bedden laten timmeren, beddengoed geregeld en een muskietennet gekocht. En ja hoor keurig op tijd landden ze 31 mei, met twee zakken hondenvoer voor Jerre, op Kigali airpoort. Snel met de taxi naar huis, uitpakken rondleiding door het huis en genieten van de reiservaringen. Vlak voor het slapen gaan nog even een rondje door de buurt gelopen. Aangezien ik de volgende dag werken moet heb ik er dan geen tijd voor. De volgende dag lunchen we samen met de kinderen op school en ’s avonds bespreken wij de ervaringen. Tja dit is wel Afrika en alles is niet zo vanzelfsprekend als in Nederland. Hier is het donker na 6 uur en ook is het niet grappig als je broodkruimels op het aanrecht laat liggen. Iets niet opruimen wordt meteen afgestraft door de mieren. Ook het afhankelijk zijn van de tuinman die je de poort uitlaad als je het terrein af of op wil is wennen en erg vervelend als hij net even weg is om groentes, fruit en eieren te halen op de markt. Goed alles went en na enkele dagen is dit ook al heel gewoon.
Op vrijdag gaan ze mee naar mijn truckles alwaar ik leer om gas te geven tijdens het schakelen, zodat het verwisselen van de versnelling soepeler verloopt. Helaas gaat dit niet altijd zonder horten of stoten, zodat zuslief doodsangsten uitstaat naast mij in de truck. Gelukkig weet Gerke mijn kwaliteiten wel op waarde de schatten en maakt een paar leuke foto’s van ons in de truck. Voor Tineke geen tweede maal. Gerke besluit bij terugkomst in Nederland zijn motor weer uit het vet te halen, daar ik het wel heel super vind om deze zomer met hem een ritje te maken.
Zaterdag trakteert Gerke ons op een toer door Kigali. Met gearrangeerde chauffeur die bijna net zoveel over Kigali weet als ik, hahaha, bezoeken we het herdenkingsmonument waar 10 Belgen doodgeschoten zijn tijdens de genocide, we bezoeken het Richard Kent huis, het eerste Europese huis en tevens de stichter van Kigali. Op mijn verzoek nog snel een rondje over Nyamirambo market en een bezoek aan het genocide museum. Foto’s spreken voor zich, daar ik het daar al een eerder over heb gehad. Er indrukwekkend voor de bezoekers, helemaal als je Rwanda of zelfs Afrika, voor de eerste maal bezoekt. Op weg naar de toerorganisatie rijden we nog langs de vinex wijk en schieten plaatjes van de westerse wereld in Kigali. Dat is ook wat mijn gasten opvalt in Kigali. Het lijkt zoveel op Europa. Ook valt het op dat dit niet het Afrika is dat zij kennen van de televisie. Nee gunst de ontwikkelingen gaan hier ook gewoon door. De meeste Afrikanen hebben een computer met internet, al is dat dan erg traag. En bijna alle Afrikanen zijn in het bezit van een mobieltje. De reden hiervan is dat er heel weinig landlijnen zijn. ’s Avonds uit eten en de verdere reis plannen. Zondag willen ze naar Gysengi vertrekken. Ik ben benieuwd naar de verhalen als ze terugkomen.
Zondag heb ik nog geen tijd gehad om ze te missen. Ik ben vandaag na de kerkdienst met de jeugdvereniging een tehuis voor straatkinderen wezen bezoeken. Hier hadden we geld en kleding voor opgehaald. Eenmaal moe maar voldaan thuisgekomen is het toch wel stil thuis. Gelukkig heb ik altijd nog mijn grote vriend Jerre als is die ook niet spraakzaam vandaag. Waarschijnlijk de hele middag achter mijn nieuwe huisgenoot Jack aan gezeten.