Dierenartsen, eerste truckles en nog veel meer.

Al weken is mijn vriendin bezig om de bloedtest op antistoffen tegen rabies voor haar hond voor te bereiden. Voor vertrek naar Nederland moet er een bewijs mee dat er voldoende antistoffen in het bloed zitten en deze test mag alleen gedaan worden door een laboratorium in Belgie, Nederland of Zuid Afrika. Goed opsturen met DHL lijkt geen probleem, bloed afnemen en daad werkelijk het juiste resultaat te krijgen ook niet. Hier gebeurd echt alles op zijn Afrikaans. Fifi is ook niet de makkelijkste dus onder narcose in de kliniek van de dierenarts. Na een rit down town Kigali eindelijk parkeerplek gevonden en de ingang van de dierenkliniek, of wat ervoor doorgaat. Oeps helemaal vergeten om de spuiten te bestellen om Fifi te verdoven. Helaas dus allemaal terug in de auto 2 dierenartsen mee en via de stad naar huis rijden. Hier moest de dierenarts nog even al het spul kopen. Goed 2 uur later gaat het dan toch eindelijk gebeuren. Fifi krijgt met veel moeite een mondkap op, dierenarts geeft tot 2 keer toe een spuit in zijn bil en na 30 minuten lijkt hij onder zeil te gaan. Niks is echter waar, want bij het zien van de dierenarts en de spuit krijgt Fifi de geest en begint te happen. Dierenarts schrikt en besluit er nog maar wat narcosevloeistof in te spuiten. Nou toen hield ook Fifi het niet meer en gaf zich neer. Ader vinden, tweede opstakel. Prikken oeps mis, he dit lijkt de ader te zijn. Trrekken maar nee, vocht, lucht en wat druppels bloed. Tot drie keer toe gaat dit mis, dan besluiten ze zijn voorpoot te scheren en ja hoor zowaar een hele ampul vol. Jojan kan het inmiddels al niet meer aanzien en is naar de keuken vertrokken. Ik huiver, want vrees dat Jerre dit ook nog allemaal mee moet maken voordat ik hem in Nederland heb. Goed bloed is gecentrifugeerd en iets later dan toegestaan met spoed DHL naar Belgie gegaan. Het is inmiddels in goed orde ontvangen en nu maar hopen dat alles oke is.

Dezelfde middag ook nog mijn eerste rijles in een truck gehad. Geweldig stoer zeg! Eenmaal op het terrein aangekomen stond mij daar toch een enorme truck. Eerst de motor starten, want die moest 5 min draaien tot hij pssst zei, daarna kon er pas mee worden gereden. Daarna de buitenspiegels eraan monteren, anders worden ze gejat. Terwijl hij mij uitlegt dat de 1 links onder zit en de 2 midden boven en de 3 midden onder, zie ik de bodem verschijnen naast de vesnellingsbak. Mmm geeft te denken. De koppeling is overigens zo zwaar dat ik mijzelf klem tussen rugleuning en koppelingspedaal moet zetten. Gelukkig heb ik lange benen dat scheelt. Eenmaal op de grote weg heb ik de grootste moeite om hem iedere keer in de juiste versnelling te zetten. Na 20 minuten, en nog steeds geen ongelukken, rijden we terug naar het beginpunt. De zweetdruppel staan inmiddels op mijn voorhoofd, maar het was de moeite waard. Volgende week zeker weer.