Paasvakantie in Nederland.

In april heb ik genoten van een veel te korte vakantie in Nederland. Aankomend op de dag van mijn moeders verjaardag, stond mijn grote vriend Hugo alweer klaar op Schiphol om mij samen met zijn vriendin naar onze prachtige provincie te rijden. Al pratende en genietend van het georganiseerde landschap rijden we over de afsluitdijk Friesland binnen. Jeetje zeg wat houd ik van deze provincie, het landschap en zijn bevolking.
Niet geheel onverwachts vielen we midden in het bezoek en genoten van de warmte die mijn vader en moeder altijd bieden. Ik vond het prettig weer even terug te zijn. Tussen de bezoeken aan dokter en ziekenhuis i.v.m. met mijn enkels, heb ik alleen en samen met mijn ouders genoten van diverse uitstapjes. Heel basaal, maar o zoveel betekenend voor mij. Het begon met het toeren met mijn oom en een reünie van mijn oude voetbalploegje WZS. Heel gezellig met vele dames genoten we van herinneringen, oude filmpjes en de Oudhollandse spelen geheel verzorgd door een oud teamgenootje.

Met papa en een oud collega van hem zijn we een bezoek wezen brengen aan Burggraaff. Helaas gaat het niet zo goed met zijn oude werkgever, maar vader en vele oud collega’s van hem vonden ons bezoek erg leuk. Ook zijn we nog even op het kantoor bij de grote baas en wat onderbasen geweest. Bijzonder hoor, ze kenden hem allemaal nog en wisten mooie verhalen op te halen. Oké hij mag er dan 40 jaar hebben gewerkt, toch blijft is het een feit dat hij al bijna 25 jaar in de VUT zit. We bekeken oude foto’s van Bruggraaff vanaf de oprichting, de werkplaats en de showroom. Ook haalden de mannen oude herinneringen op van al het kattenkwaad dat ze vroeger allemaal op de werkvloer uithaalden. Weddenschappen om een krat bier etc tja in de goede oude tijd mocht er nog bier in de keet gedronken worden.

Met pa en ma brachten we samen met de buurtvereniging een bezoek aan Lisse, de keukenhof. Een oud collega waarschuwde mij nog. 26 april, de meest ongunstigste dag om naar de keukenhof te gaan. Dit omdat deze dag samen viel met het bloemencorso en het dus niet gewoon druk zoals altijd was, maar gigantisch druk, met files onderweg en lange wachttijden in het park. Goed de dag stond al gepland dus wij met buurtgenoten onderweg naar Lissen. Een erg gezellige buschauffeur veraangenaamde de rit en de vele conversaties met buurtgenoten bracht mij weer op de hoogte van het reilen en zeilen van vroegere vriendjes en vriendinnetjes. Onderweg genoten we nog van koffie en gebak en na twee uur waren we er bijna, nog 10 km en ja hoor zo ver als je zien kon, niks dan file. Fotograferende Japanners langs de kant van de weg en auto’s die te pas en te pas stilstonden om foto’s te maken. Om half twee, twee uur later dan gepland kwamen we aan in het park. Om half vier zouden we alweer vertrekken, daar we op de terugweg nog een diner kregen aangeboden. Twee uur in de keukenhof klinkt weinig, maar ik was hier niet rouwig om. Jeetje ik had mij veel van drukte voorgesteld, maar dit sloeg alles. Ik op krukken en ma met rollator, pa liep al schuifelend voor mij uit om een weg door de menigte te banen en al schuifelend liepen we langs, oké ik ga er niet om liegen, prachtige bloemen. Het was mooi, maar als ik dit geweten had, had ik mij wel bedacht. We liepen een klein rondje door het park en zetelden ons, na 15 minuten wachten op een plekje, neer op een terras. Hier besloten we maar te blijven tot het vertrek van de bus. Al wachten kwamen steeds meer buurtbewoners ons vergezellen, daar zij het ook prachtig, maar veel te druk vonden. Rond half vier, precies op tijd waren we bij de bus. He dat was gek, iedereen was op tijd. Goed terug in de bus genoten we nog van de chauffeur die ons weer door de files loodste en na een heerlijk diner waren we rond half 8 terug in Bolsward. Nou zei pa de hele dag onderweg en we komen gewoon weer thuis, hadden we net zo goed niet hoeven te gaan. Haha altijd humor die man. De keukenhof hoef ik voorlopig niet meer te zien. Toch was iedereen het roerend eens. Keukenhof was geen succes, maar we hebben wel allemaal genoten van een heerlijk dagje weg. Al zal niet iedere lezer dit geloven.

Met oom Rudolf ging ik samen een dagje toeren met de trein, voor 15 euro mochten we de hele dag gratis in de trein zitten. Tja waar ga je dan heen. Ik had Josef nog beloof eens langs te komen in Alphen aan de Rijn, dus een dagje naar Alphen dan maar. 210 minuten heen en idem terug. Als we dan ons geld niet uit het kaartje hebben gehaald weet ik het ook niet meer. Het klinkt lang, maar al kletsend en genietend van de koffie en de reis ging het allemaal erg vlot. Josef stond op het perron en liet ons Alphen zien. Helaas is dit zo een grote stad, dat alles per bus moest en dat loopt toch al snel op als je 2 euro per ritje moet maken. Na een kort bezoek aan het centrum gingen we zijn huis bekijken en na het middag eten zijn we weer richting Friesland vertrokken. Kortom alweer een hele gezellige dag.

Nu houdt het even op met de uitjes hoor, verder heb ik gewoon genoten van het puzzelen met mama, de bewoners van Heechhout, bezoekjes aan vrienden en familie en het 10 minuten kunnen douchen, zonder dat het water koud wordt. Op goede vrijdag vloog ik weer naar huis. Het was een fijne vakantie, maar precies lang genoeg. Ik weet nooit wanneer ik blijer ben, als ik naar Nederland ga of weer naar huis. Jerre weet het gelukkig wel. Hij was, ondanks zijn enorm fijne logeerplek erg blij om mij weer te zien.