Geen bloemen

Geen muziek, geen bezoek, geen chocolade, maar bovenal geen kies meer.
Ik zal jullie in het kort even de geschiedenis vertellen wat er sinds mijn vertrek in Nederland allemaal gaande is in mijn mond. 3 januari in Nederland nog een bezoek aan de tandarts gebracht. Foto’s gemaakt en ach er zat wel een klein gaatje onder een kroon, maar die kon tot Pasen wachten om er een brug te plaatsen. De nacht voor mijn vertrek naar Kigali krijg ik mij toch een tandpijn, ja hoor dit ken ik tandwortel ontstoken. Toch maar vertrokken en meteen maandag mijn tandarts opgebeld. Hiervoor moest ik een week wachten ze was nl nog met verlof in de Filippijnen. Na zweterige nachten toch maar een andere tandarts gebeld. Deze schreef zonder te kijken antibiotica voor en verwees mij naar het ziekenhuis voor foto’s. Vrijdag terugkomen. Ze wilde verder ook nog kijken of ik pijn had, nou dat heb ik maar vriendelijk geweigerd, daar hoeft ze echt niet voor te kijken dat weet ik zelf het beste. Wat een prutser zeg en bovendien ook nog veel duurder dan mijn eigen, die nb wel foto’s kan maken. Nou nooit meer terug geweest hier. De antibiotica sloeg aan en ik besloot tot maandag te wachten. Gelukkig kon ze foto’s maken, maar hiervan schrok ik alleen maar meer. Het gaatje onder de kroon was geen gaatje maar zag er meer uit als een diep groot zwart gat dat waarschijnlijk niet meer te redden is. De tandwortelontsteking was al een keer behandeld en dus moest ik naar het ziekenhuis om mij hier van de buitenkant aan te laten helpen. Help ik ga hier echt niet onder narcose, maar gelukkig kon het plaatselijk. Inmiddels is het donderdag geweest, de dag van de kroon. Inderdaad de kies was niks van over. Vreselijk hoe heeft dit kunnen gebeuren terwijl er in Nederland nog foto’s van zijn gemaakt. Ik heb de kies meegenomen om te laten zien. Het trekken duurde ook erg lang, daar er alleen nog maar een klein stompje van over was. De kaakchirurg was gelukkig wel in het land en kon mij maandag helpen. Hij wilde alleen eerst nog hele duidelijke foto’s zien om te kijken waar hij aan ging beginnen. Jippie, bedankt hiervoor, uit deze foto’s bleek dat er nog wel een wortel aan de tand zit en ik gewoon een wortelbehandeling nodig heb. Gelukkig niet naar het ziekenhuis dus.
Inmiddels zijn we een week later en is de wond van de kies al aardig genezen. Ook heb ik een reguliere kanaalbehandeling aan een hoektand gehad. Makkie na al deze nare ervaringen. Goed het jaar is net begonnen, maar het kan alleen maar beter worden. Het ergste heb ik al gehad.
Afgelopen zaterdag genoten van de Finale van The African Cup voor onder de 17. Rwanda speelde in de finale een thuiswedstrijd tegen Burkina Faso. Een gelijkspel na de eerste helft. Rwanda had echter de beste kansen. In de tweede helft scoorde Burkina een lullig doelpunt en enkele ogenblikken later scoorde Rwanda een prachtige gelijkmaker in de aller verste kruising vanaf de rechterkant geschoten. Helaas kwam vlak voor tijd het winnende doelpunt van Burkina, Rwanda speelde inmiddels al met 10 man. Desondanks was het doelpunt twijfelachtig. Echt pal in het kruis schoot de bal weer uit het doel, of is hij er niet in geweest en kaatste hij via het kruis weer het veld in. Dubieus, maar ondanks dat een gezellige sfeer en een fantastische middag. Met 5000 man in een vak voor 3000. En tussen de lokalen. Ik heb genoten van de sfeer en de wedstrijd.
Als laatste toch nog een fotootje vanuit hier. Geen lokale toestanden deze keer, maar een foto van de club dames die iedere maand bij een van de werknemers een koffieochtend houden. Lekker decadent toch? Ach voor de afwisseling is het best gezellig en als het zo uitkomt ga ik er meestal wel even heen.