Back home

Wat heb ik genoten van een heerlijke tijd in Nederland. Leuke dingen gedaan met pa en ma, oom Rudolf en enkele familie bezoeken gedaan. On top of it was er veel sneeuw en ijs, helaas wederom geen 11 stedentocht. Wel een auto van oom Rudolf die het zelf in de vorstperiode niet begeeft. Gelukkig deed de verwarming het ook goed, want ik merk dat ik steeds minder goed tegen de koude kan.
Na twee weken was het wel weer klaar en was ik heel blij weer terug naar huis te kunnen gaan. Jerre en de kinderen, maar ook gewoon mijn dagelijkse bezigheden. Het is toch min of meer vakantie als ik in Nederland ben.
Bij aankomst op Kigali luchthaven krijg ik van het baasje van boefie nog even heel slecht nieuws. Dezelfde ochtend is Boefie doodgereden door een auto. Het eerste dat ik dacht was; Pff wat ben ik blij dat ik haar gevraagd heb niet met Jerre te gaan lopen. Hij gaat nl zoeken naar mij en dat in een onbekende buurt. Dit is natuurlijk nog veel erger.

Kortom een klein verhaaltje met een tragisch einde. On top of it on wel enkele foto's.

Het verhaaltje wordt toch nog iets groter. Wat mij opgevallen is aan Nederland. Sinds ik vertrokken ben uit Nederland is Nederland steeds minder een land geworden voor oudere mensen. De regering wil ze zo lang mogelijk zelfstandig houden maar hoe kan dat nou met al die gekke maatregelen. Bussen die niet meer door de stad rijden, een kaartje dat je via je pinpas moet opladen en geld kun je alleen nog maar uit de muur halen. Ik verbaas mij hier enorm over hoe snel dit alles wordt besloten en doorgevoerd.

Verder is mij opgevallen dat Nederland een enorme consumptie maatschappij is geworden. Alles is leuk om te kopen, het kost niks en het aanbod is enorm. Ga eens bij jezelf na of het ook echt nodig is. Ik betrapte mij erop dat het leuk is om te winkelen en dat je dan voor weinig al veel kan kopen, maar heb je het ook echt nodig? Het zijn vaak aardigheidjes om je tijdelijk gelukkig te maken, maar na een dag ligt het vaak alweer in de kast bij spullen die op de nominatie staan om naar Afrika te sturen. Kledingkasten die uitpuilen met kleding die niet meer gedragen wordt maar nog lang niet versleten is en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben heel blij dat ik mijzelf hiervan bewust ben geworden en ben benieuwd of dit door mijn Afrika ervaring is gekomen of dat er meerdere mensen zijn die dit herkennen.