Zalige Kerstdagen

Op verzoek van velen toch nog even een berichtje voor mijn vertrek.
Pff, wat kan er in een relatief korte periode ontzettend veel gebeuren. Soms ben ik zo druk dat ik gewoon vergeet dat ik in Afrika woon. Het begint ook allemaal zo gewoon te worden. Ik zie mijzelf al niet eens meer als het juffie dat voor een jaartje naar Uganda ging. Het voelt meer als onderdeel van het geheel. Ik merk ook dat ik steeds meer vruchten begin te plukken van de ervaringen die ik in het buitenland allemaal heb opgedaan. Zo is mijn maandelijkse nieuwsbrief aan ouders stukken verbeterd, lopen de themadagen vlotter en ook de communicatie met ouders en gastscholen is erg plezierig. Ik kan zeggen dat ik hierin een goede weg heb gevonden.
Verder blijft Afrika, Afrika, zoals Afrika, Afrika kan zijn. En geloof mij als ik zeg dat niet een land in dit continent gelijk is. Ik moet zeggen dat ik mij hier in Rwanda wel erg thuis voel. Gewone mensen, veel boeren en vergeleken met Kampala en Lagos is Kigali een dorpje. Jerre kan overdag gewoon thuis blijven en ik kan lopend naar de Belgische School. De andere school, de ISK, de Engelse School, is aan de andere kant van Kigali en daar mag ik op een brommer, local transport, naar toe. Iedere keer ook weer een uitje. Met de zon op je bol korte mouwen en lekker achterop de brommer. Anders is het als de regen in bakken naar beneden komt. Brr gelukkig is dat niet vaak het geval en de regentijd loopt op het einde.
In de kerk hebben we afgelopen zondag de vierde advent gevierd. Het is een gezellige kerk met een fantastisch koor. Ik wil binnenkort hier ook in gaan zingen. Nu oefenen ze nog op dinsdag en dan werk ik tot zeven uur in de avond, dat komt dus slecht uit. In huis brand even geen adventskrans. Kaarsen zijn op rantsoen, aangezien de stroom wel erg vaak uitvalt de laatste tijd. Geen probleem hoor een vriendin gaf mij wierrook stokjes en die geur en mijn stalletjes maken dat het toch kerst is thuis. Ook op de diverse scholen vieren we kerst. Op ISK eindigden we het jaar met een kerstshow van optredens van alle kinderen. EBK is hier wat meer bedrevener in en heeft er een hele foodfair bij. Fantastisch hoe maak je een vrouw blij. Na de leuke stukjes van kinderen en juffie ging de gymzaal open en kond je overal werkjes van kinderen kopen en de heerlijkste versnaperingen. Dat kun je wel aan de Belgen overlaten hoor! Leonidas pralines en een chocolade fontein, allemaal dingen die hier onbetaalbaar zijn, maar SN Brussels maakt het mogelijk dat we voor een redelijke prijs dit kunnen inkopen. Ik ben dan ook flink losgeslagen gezien de houdbaarheidsdatum hahaha.
Op school hadden we een themadag over Sinterklaas, waar kinderen van de school knutsels maakten om de residentie te versieren voor de komst van de Sint en leerde ik ze dansjes om voor Sint en zijn Pieten op te voeren. Het was een drukke maar zeer geslaagde dag. Op 4 december organiseerden we de komst van de Sint naar de residentie. Aangezien door een paardenvirus er in Rwanda geen paarden zijn, kon het paard van Sinterklaas ook niet meekomen, vandaar dat de Sint op de motor kwam bij een van de ouders achterop. De Pieten kwamen met de bakfiets een geweldig gezicht. De kinderen hebben genoten, maar ik zou geen Martha heten als er toch nog punten van verbetering zijn voor volgend jaar.
Toen op de valreep nog in twee weken een schoolkrant in elkaar zetten pfff wat een werk zeg. Kinderen hebben eigenlijk het meeste werk gedaan, maar dan moet je knippen en plakken om alles print klaar te maken. Goed uiteindelijk is het gelukt en ben ik, dat is niet netjes om te zeggen, heel trots op het resultaat en de kinderen ook.
Tussen al deze drukte door ook nog tijd voor gezellige avondjes bij ouders. Risken en gezellig borrelen, met koffie. Ook heeft Jerre een vriendinnetje gevonden in de naam Fifi, ik schreef al eerder over haar. Zij is niet de moeder van Jerre haar kindjes hoor! By the way die hebben ogen ook al open en groeien als kool, haha weet nu waar het spreekwoord vandaan komt, want de kool in mijn tuin doet het ook erg goed zowel bloemkool als witte kool. Ook sperziebonen zijn heerlijk draadloos en dat allemaal door de goede zorgen van mijn tuinman, guard, boodschapper, schoonmaker en strijker. Kortom mijn steun en toeverlaat en weet niet wat te doen mocht hij ziek worden. Zijn naam is Jean de Dieu, Jan van God en ik mag wel zeggen dat hij zijn naam eer aan doet.
Als ben ik nog op zoek naar autootjes en souvenirtjes op lokale markten vind je het laatste veel en gewoon op straat zie je de mooiste auto’s. Ik wens iedereen zalige kerstdagen en geniet van de foto’s.