út fan hûs

Een weekje op huis, haard en hond van mijn collega gepast. Het was nog een heel gedoe om het rond te krijgen, omdat ik zelf ook nog op Boeffie paste. Gelukkig kan Boeffie erg goed met mijn tuinman. Deze heeft dus de hele week op Boeffie gepast. Zijn baasje is namelijk nog steeds druk met verhuizen. Deze week zullen ze alle spullen verhuizen. Gelukkig maar, want het is een hele verantwoordelijkheid met dat beestje. Het is namelijk een ongeleid projectiel dat alles doet wat ik Jerre ooit verboden heb. Tegen witte broeken opspringen, gaten in het hek vinden, groter maken en bij de buren gaan eten. Met als gevolgd dat de buurhond ook bij ons komt eten.
Goed laat ik het even bij mijn logeerpartij houden. Ik heb dus op een ambassade huis gepast. Het fijne hiervan is dat je altijd stroom hebt, bij uitval start namelijk de generator. De elektriciteit wordt betaald, dus ook de boiler staat dag en nacht aan. Verder is het gewoon een heerlijk huis met een prachtige tuin en dag en nacht internet. Kortom lekker genieten deze week. Bovendien had ik ook nog twee extra vrije dagen, omdat het vakantie was op ISK. Helaas zit een week vakantie er voor mij niet in, omdat de EBK volgende week vakantie heeft. Deze week heb ik dus weer een half weekje en eerlijk gezegd vind ik dat helemaal niet erg. Nu vergeet ik in mijn enthousiasme te vertellen dat de hond lichtelijk gestoord is. Je gelooft het niet, maar deze hond is een rasautist en super angstig. Het is een Jack Russell genaamd Lola. Valt iedere hond aan die in haar buurt komt, behalve Jerre, dat is dan ook de reden dat ze mij hebben gevraagd om op huis en haard te passen.
De eerste avond is het even zoeken. Lola jaloers en begint het eten van Jerre op te eten. De goede sul kent Lola ook en besluit gewoon haar eten op te eten. Eerlijk genoeg toch? Goed mij lijkt het dus niet fair, want Lola eet veel minder. Dus Jerre zin eten maar op een krukje gezet, zodat Lola er niet bij kon. Het slapen gaat veel beter. Jerre ligt dan op een kleed naast mijn bed en Lola, die normaal altijd bij baasje op de slaapkamer ligt, kwam ook gezellig bij ons liggen. Totaal onverwachts en met beide benen in de lucht. Dat lijkt normaal, maar volstrekt onverwacht voor Lola. Die is namelijk altijd de baas van alles en iedereen. Jerre mag worden besnuffeld, maar mag vooral niet terugsnuffelen. Het is gewoon een lust om naar die twee honden te kijken. Jerre negeert Lola en Lola volgt de geursporen van Jerre in de tuin.
Ook nemen we haar mee te wandelen. Beestje komt bijna nooit buiten de poort. Nou hoeft dat ook niet met zo een grote tuin hoor. Toch vinden beide honden het erg leuk. Lola aan een touw en Jerre los. Dit is zo een andere omgeving om hier te lopen. Veel meer lokaal met allemaal mensen op de straat en bovendien een zandweg. Je kunt dus duidelijk merken dat ik in de buurt van de president woon met allemaal geasfalteerde wegen. Heuvel op en heuvel al. Terwijl we gaandeweg een rondje van een uurtje vinden, ontmoeten we steeds meer mensen. Leuk hoor, want zij leren mij allemaal Kenyarwanda en het gaat steeds beter.
In de avond werk ik altijd even op het internet en computer en ik sluit af met lezen en een filmpje. Ik ben momenteel in een prachtig boek bezig. Keukenmeidenroman. Klinkt suf, maar prachtig verhaal over zwarte huismeiden in Mississippi en hoe zij tegen hun bazen aankijken. Dit verhaal is dan weer opgeschreven door een blanke. Het boek is geschreven in de tijd dat er nog veel zwarten werkten op de katoenplantages in Mississippie en North en South Carolina. Kortom een aanrader.
Verder moest ik tussen de bedrijven door gewoon ook nog werken. Ik had alleen twee extra vrije dagen op ISK, omdat zij vakantie hadden. Heerlijk hoor! Goed de week vloog om. Lizet, mijn kerkvriendin kwam nog langs te koffiedrinken. Ook ben ik met haar nog naar een early christmas fair geweest op de Amerikaanse ambassade. Nou het was wel een hele vroege zeg. Niks gekocht, want alles was erg duur. Op een garage sale nog wel een paar leuke dvd ’s gekocht.
De week vloog om en zondag in de namiddag kwam een vriendin mij alweer ophalen om naar huis te gaan. Alwaar ik meteen met mijn neus in de boter viel. Ik kwam thuis in noodweer. Terwijl ik mijn koffers op de tafel zet en mij wil afdrogen valt de stroom uit. Pfff, welkom thuis. De stoom is vervolgens niet meer teruggekomen voor het middaguur van de andere dag. Wat zou ik nog graag een extra avond in het andere huis hebben gezeten. Toch was ik en ook Boeffie weer blij dat we thuis waren. Ondanks alle comfort is dit toch mijn huis en voel ik mij er erg thuis. Home sweet home.