Eerste schooldag

De eerste week
De eerste schoolweek was eigenlijk een halve. Alle scholen beginnen in België op 1 september, ongeacht op wat voor dag dat valt. In dit geval dus op een woensdag. Na een onrustige nacht en een kort werkochtend, begint om 1300 mijn eerste les. Meteen een pittige, de ouders moeten wennen aan het idee dat hun kinderen na de lesdag nog een programma Nederlands gaan volgen. Voor de kinderen is het probleem dat het de eerste lesdag/week is en tezamen met alle nieuwe indrukken toch wel erg vermoeiend is als je nog maar zo klein bent. Goed terwijl ik de kinderen ophaal uit hun klas bespreken we al enkele dingen die we wel en vooral niet gaan doen. De kinderen vinden het net zo spannend als ik. Gelukkig zit er een pauze in waarin we leuke dingen gaan doen. Ook eten de kinderen voor het eerst op school. De Belgische school sluit namelijk. de deuren om 12.30, dan gaan alle kinderen naar huis om warm te eten. België, een land dat zo dichtbij Nederland ligt en toch zo verschillend wat de cultuur betreft. Goed, leuk lokaal op de Ecole Belge, jammer dat mijn collega’s zo Frans spreken en echt serieus geen Engels spreken of het houdt op bij yes en no en I euhh…., maar dat zeggen zij natuurlijk ook van mij.
Klinkt niet als een druk dagje, maar door de Afrikaanse beslommeringen moest er toch weer van alles gebeur. De bibliotheek, zo zorgvuldig ingericht, kreeg een apart lokaal. Weer alle boeken verhuizen mannetjes regelen om kasten en dozen te tillen. Schoonmaken, inrichten etc etc en dat lijkt op zich vlot te kunnen, ware het niet dat heel Belgie plat ligt tussen 12 en 2 uur, lunchtijd. Goed in de tussentijd kan ik dus ook niet werken. Op weg dan maar naar de bank om een rekening te openen. Dat schijnt hier makkelijker te gaan dan in Uganda en helemaal dan in Nigeria, daar heb ik nooit een bankrekening gehad. Toch duurt het allemaal weer langer dan verwacht. Op de terugweg nog even langs Jan Mohammed. Tja dat is toch net weer even anders dan Abduallah de Boer, en wij maar zeggen dat die moslims niet willen intergreren. Wel dit is een echte hoor! Vlotte jongen met een vlotte babbel. Helaas wel midden in de ramadan en wie denkt dat ze toch niet eten overdag, denkt goed dan kun je toch werken? Nee dus. Deze mensen leven in de nacht en doen de winkel open op tijden dat zij dat wensen. Zo heb ik deze week al twee keer voor een dichte deur gestaan. Allemaal goed en aardig maar ik heb mijn boodschappen nog niet. Gelukkig weet ik met gebaren Jan van God, mijn beroemde tuinman, duidelijk te maken wat ik allemaal moet hebben. En wonder boven wonder komt hij ook nog terug met het juiste spul. Hij heeft dus een marktje in de buurt waar hij dat spul haalt. Daar ben ik erg blij mee. De eerste keer dat ik personeel boodschappen laat halen. Ik hou er eigenlijk niet van, maar aangezien ik hier alles moet lopen en het wel 20 minuten lopen is en als klap op de vuurpijl ook erg bergachtig is. Nee, de ST. Pietersberg is er niks bij. Laat ik Jean de Dieu met liefde mijn boodschappen doen. Hij ook weer bij, want hij kan het plot weer even af. Dat doet hij, sinds de nachtwaker niet meer komt dus niet zo vaak meer. Ja jullie lezen het goed, Martha heeft geen bewaking meer gedurende de nacht. Zou ook niet moeten hoeven met een waakhond als Jerre, die nog kwispelt als er iemand de hele boel kort en klein slaat. Gelukkig zijn de meeste mensen als de dood voor honden en hoop ik dat af en toe tegen een pelikaan blaffen, omdat hij wil spelen, genoeg is om mensen op een afstand te houden. In de nacht iemand om het huis werd mij toch net iets te duur.
Ik begin mijn ritme hier al aardig te vinden. In de morgen sta ik op ga ik een uurtje met Jerre lopen, daarna ga ik naar Ecole Belge om mijn administratieve taken te verrichten. Inmiddels lunch ik ook thuis, wat Jerre erg waardeert en in de middag ga ik of naar Ecole Belge om les te geven of naar International School of Kigali. De laatste ligt zeker niet op loopafstand, maar is met een taxi ongeveer 20 minuten rijden. Je kunt een brommer nemen, maar dat is met al mijn spullen een onhaalbare zaak. Verder ben ik niet van suiker, maar om in het regenseizoen de kans te lopen om een tropische regenbui op je dak te krijgen en 5 uur te werken in dweilnatte kleding is mij net iets teveel van het goede. Na veel onderhandelingen heb ik via een lokale medewerker van de Ecole Belge een schappelijke taxi gevonden die mij wel wil brengen. Onderhandelen, altijd weer een uitdaging, maar ik word er soms ook wel een moe van. Op ISK heb ik vandaag de oudste drie groepen. Gezellige babbelaars, die volgens mij zelfs in hun slaap nog praten. Nadeel van deze school is dat we echt in een kippenhok zitten en dan bedoel ik ook kippenhok. Het is een hok van 3 meter bij 8 meter en dan ben ik nog royaal. Hier zit ik dan met 7 grote kinderen in die redelijk hun plaats weten te houden. Ik houd mijn hart vast voor maandag, dan zitten we hier met 11 kleuters pff.